loader-img
loader-img-2

وسعت یا عمق؟ (چرا در جهانی تخصص گرا از شاخه ای به شاخه ای پریدن بهتر است؟) نوشته دیوید اپستین انتشارات ترجمان

5 / -
like like
like like

معرّفی کتاب «وسعت یا عمق؟» اثر «دیوید اپستین»

کتاب «وسعت یا عمق؟ | Range» اثر «دیوید اپستین | David Epstein» کتابی در ژانر روانشناسی است که اولین بار  در سال 2019 منتشر شد.
بسیاری از کارشناسان استدلال می‌کنند که هرکسی که می‌خواهد مهارتی کسب کند مثلاً ساز بزند یا در رشته مورد نظر خود پیشرفت کند، باید زود شروع کند، بسیار متمرکز باشد و تا آنجا که ممکن است ساعت‌ها تمرین داشته باشد و اگر کاری را دیر شروع کنید، هرگز به افرادی که شروع کره‌اند نخواهید رسید. اما نگاهی دقیق‌تر به تحقیقات روی موفق‌ترین افراد جهان، از ورزشکاران حرفه‌ای گرفته تا برندگان جایزه نوبل، نشان می‌دهد که تخصص اولیه استثناست، نه قاعده.
در این کتاب نویسنده موفق‌ترین ورزشکاران، هنرمندان، موسیقی‌دانان، مخترعان و دانشمندان را مورد بررسی قرار می‌دهد تا نشان دهد که در بیشتر زمینه‌ها، به‌ویژه در رشته‌هایی پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی، افراد چند بعدی،  و نه متخصصان، زودتر به برتری می‌رسند. این افراد اغلب مسیر خود را دیر می‌یابند و به جای تمرکز بر یکی از علایق خود، روی چند زمینه تمرکز می‌کنند. آن‌ها همچنین خلاق‌تر و چابک‌تر هستند و می‌توانند ارتباطاتی ایجاد کنند که همتایان متخصصشان نمی‌توانند.
این کتاب جذاب، راهنمایی قانع‌کننده برای پرورش فعال ناکارآمدی است. شکست در آزمون بهترین راه برای یادگیری است. استعفا دادن‌های مکرر منجر به یافتن رضایت‌بخش‌ترین حرفه می‌شود. تأثیرگذارترین مخترعان به جای تعمق در دانش خود در یک حوزه واحد، از دامنه‌ها عبور می‌کنند. افرادی که گستره تفکر متعددتری دارند و تجربیات و دیدگاه‌های متنوع را می‌پذیرند به طور فزاینده‌ای پیشرفت خواهند کرد.

 

دیگران مهّم در ارتباط با این اثر چه گفته‌اند؟

به نقل از New York Times Book Review: داستان‌سرایی این کتاب آنقدر دراماتیک و استفاده از داده‌ها آنقدر ماهرانه است و نکات آموزنده آنقدر خوب قاب‌بندی شده‌اند که خواندن آن را لذت‌بخش کرده.
به نقل از Kirkus Reviews: نگاهی تازه و سریع به خلاقیت، یادگیری و معنای موفقیت.
به نقل از Daniel Coyle: اثری درخشان که نمی‌توان آن را زمین گذاشت.

 

بخشی از کتاب «وسعت یا عمق؟»

در قسمتی از کتاب می‌خوانیم:
در سال 2007 شبکه تلویزیونی نشنال جئوگرافیک روی سوزان پولگار آزمایش انجام داد. آنان او را در میان محوطه ای سرسبز از دهکده گرینویچ شهر نیویورک، پشت میزی در پیاده رو و در مقابل صفحه خالی شطرنج نشاندند. اهالی نیویورک، درحالی که شلوارهای جین و ژاکت های پاییزی به تن کرده بودند، به محل کار خود می رفتند. در همین حال کامیونی سفید، حامل تصویری از صفحه بزرگ شطرنج با بیست وهشت مهره که وضعیت بازی در حال انجام شدن را نمایش می داد، به سمت چپ پیچید و به خیابان تامسن وارد شد، از مقابل فروشگاه اغذیه فروشی گذشت و سپس از مقابل سوزان پولگار عبور کرد. در حین عبور کامیون سوزان نگاه کوتاهی به تصویر انداخت و سپس وضعیت مهره ها را بدون هیچ کم وکاستی روی صفحه مقابلش بازسازی کرد. این نمایش تکرار یکی از آزمایش های مشهور شطرنج بود و حقیقت هایی را در مورد مهارت های محیط یادگیری مهربان فاش کرد. نخستین آزمایش از این نوع در دهه 1940 انجام شد. استاد شطرنج و روان شناسی آلمانی به نام آدریان د گروت56 صفحه های شطرنج را به سرعت از مقابل چشمان بازیکنانی با سطوح توانایی متفاوت عبور داد و سپس از آنان خواست وضعیت های بازی را به بهترین شکلی که می توانند بازسازی کنند. یکی از استاد بزرگان، فقط با سه ثانیه مشاهده هر صفحه، می توانست آن را بازسازی کند. بازیکن شطرنجی در سطح استادی توانست نیمی از موقعیت هایی را بازسازی کند که استاد بزرگ بازسازی کرده بود. قهرمان شطرنج شهر در موارد کمتری موفق شد و بازیکن متوسط باشگاهی هرگز نتوانست موقعیتی را به درستی بازسازی کند. ظاهرا استادان بزرگ شطرنج، درست مانند سوزان پولگار، حافظه تصویری خوبی دارند.

 

درباره‌ی «دیوید اپستین»

«دیوید اپستین | David Epstein»، متولد 1983، نویسنده پرفروش نیویورک تایمز است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد در علوم محیطی و روزنامه‌نگاری است و به عنوان گزارشگر تحقیقی برای ProPublica و نویسنده ارشد برای Sports Illustrated کار کرده است.

 

نسخه‌های متعدد کتاب «وسعت یا عمق؟»

وسعت یا عمق، ترجمه عرفانه محبی جهرمی، نشر ترجمان
گستره، ترجمه مهدی بغدادی، نشر نوین توسعه
دامنه، ترجمه غزل باباخانی، نشر حکمت شادان

ثبت دیدگاه

دیدگاه کاربران

اولین کسی باشید که دیدگاهی برای "وسعت یا عمق؟ (چرا در جهانی تخصص گرا از شاخه ای به شاخه ای پریدن بهتر است؟)" می نویسد