باغ گذر نوشته مارگریت دوراس انتشارات اختران

روی نیمکت یکی از همین باغچه های توی گذر، مرد و دختری نشسته اند به حرف زدن، با زبان ساده بی غمز معمولی از زندگی روزمره و از آرزوهای از دست شده و نیز از آمال هنوز دست نیافته شان می گویند. مرد فروشنده دوره گرد است، خودش است و یک چمدان نخ و سنجاق. دختر خدمتکار است، لله بچه مردم، رویای ازدواج به سر دارد، می خواهد خلاص شود از بند کلفتی، در عین حال می داند که خلاصی اش در گرو خلاصی جمعی است. هردو برآمده از بطن جامعه اند، با بخور و نمیر روزگار می گذراننده در عالمی عاری از مهر، قصه مهر و فقد مهر در این اثر بعدها ریشه می گیرد در آثار دوراس
رویکرد نویسنده در این نمایشنامه، که خود آن را در سال 1957 به صحنه برده، متفاوت از بازی سازی مرسوم است، توضیحات صحنه و دکور و تمهیدات نمایشی و غیره را حذف کرده، نقش کلام را اولی دانسته و آن را به مثابه حرکت و عمل به کار گرفته است. به گفته ژیل کستاز، منتقد تآتر، شور در این نمایش نامه، نهفته و مکتوم است، مثل آثار راسین. دوراس نه در پی حرکت مرسوم تآتری است و نه خود را بر دوش کلام تحمیل می کند. تآتر دوراس راسینی است؛ تاتر دوراسین