زندگی نزیسته ات را زندگی کن نوشته رابرت الکس جانسون انتشارات بنیاد فرهنگ زندگی

296 او وقتی دهه سوم زند کی تمام می شود کم کم احساس می کنیم زمان با میسوخت هر چه تمام تر می گذرد به سختی کار می کنیم و بعضی جاها شاید فکر کی که متولیت های شغلی همه زندگی را فرا گرفته و خه کنده شده اند، شاید هم از کاری که انجام می دهیم احسان و حمایت نکنیم، شاید تا کنون ازدواج نکرده ایم و از این موضوع دچار آلودگی شده ایم. فرضا هم اگر ازدواج کرده ایم، ممکن است همسرمان به ما می تونه باشد. با آن انتظاری را که از زندگی زناشویی داشته ایم، برآورده نشده باشد. اگر هم بچه دار شده ایم و بچه ها هم کمی بزرگ شده اله و توقعات بی حد و حتی آن را که از توان ما خارج است ما را مستاحمل می کتنا دور و بر خودمان را که توله بکاء می کنیم می یم، چیزهایی که می توانست در ما احساس وفایت ایجاد کننده خوب است. خلاه در نهایت به فکر می افتیم از زندانی که برای ساخت آن اکنون زحمت فراوان کشیده ایم خود را آزاد کنیم مثال برای آزاد شدن از این زندان ها چه باید بگیم